news_20_06_2024 Fryderyk Jurjewicz i jego dokonania. W 105. rocznicę uratowania polskiej hodowli koni pełnej krwi - Stadnina Pegaz

Menu główne:

20.06.2024

Fryderyk Jurjewicz i jego dokonania.

W 105. rocznicę uratowania polskiej hodowli koni pełnej krwi

28 czerwca 1919 roku konie pełnej krwi powróciły po czteroletnim pobycie w Odessie na Pola Mokotowskie. Dzięki temu została uratowana rodzima hodowla i stworzono podwaliny jej rozwoju w wolnym kraju. Autorem i wykonawcą tego niezwykle trudnego w warunkach powojennej zawieruchy przedsięwzięcia był Fryderyk Jurjewicz - postać wyjatkowo zasłużona dla polskiej hodowli koni pełnej krwi. Jego życie i osiągnięcia były fundamentem, na którym zbudowano nowoczesne podejście do hodowli koni w niepodległej Polsce. W tym miesiącu mija 105. rocznica zakończenia kilkumiesięcznej gehenny ludzi i 252 koni w czasie ich ewakuacji do Warszawy. To dobra okazja, by przyjrzeć się życiu i działalności Fryderyka Jurjewicza, bohatera tych wydarzeń.

Działalność w Odessie

Fryderyk Marian Jurjewicz urodził się 31 grudnia 1869 roku lub 14 stycznia 1871 roku w Berszadzie, jako syn Mieczysława i Róży z domu Rossi. Studiował prawo na Uniwersytecie w Odessie, co dało mu solidne podstawy do późniejszej działalności organizacyjnej. Jego zainteresowanie końmi i hodowlą koni pełnej krwi angielskiej pojawiło się już w młodości, a kariera w tej dziedzinie była logiczną konsekwencją pasji i wykształcenia Jurjewicza. Przed 1914 rokiem był on sekretarzem, a następnie wiceprezesem Towarzystwa Wyścigowego w Odessie. Jego działalność nie ograniczała się tylko do organizacji wyścigów, był również zaangażowany w hodowlę koni, co przyniosło mu uznanie w środowisku jeździeckim. Po przeprowadzce do Warszawy jego wpływ na polskie jeździectwo i hodowlę stawał się coraz bardziej znaczący.

Ratowanie polskiej hodowli koni podczas I wojny światowej

Podczas I wojny światowej polska hodowla koni pełnej krwi angielskiej stanęła w obliczu poważnego zagrożenia. Jeszcze w 1915 roku na rozkaz władz rosyjskich folbluty zostały ewakuowane w głąb Rosji, a później do Odessy. Fryderyk Jurjewicz odegrał najważniejszą rolę w ratowaniu i powrocie do kraju tych cennych zwierząt. Jego działania, pełne determinacji i odwagi, zadecydowały o przetrwaniu i późniejszym rozwoju hodowli koni pełnej krwi w naszym kraju.

Jurjewicz, dzięki swoim szerokim kontaktom i dogłębnej znajomości środowiska hodowlanego, zdołał zorganizować przeniesienie stad koni pełnej krwi angielskiej z Rosji do Polski. Jak podają źródła, przemycił 252 konie, w tym cenne ogiery i klacze, przez tereny opanowane przez bolszewików. Wymagało to niezwykłej odwagi i strategicznego myślenia. Przeprowadził konie przez trudny teren, często w nocy, unikając ataków bolszewików - wspominał jeden z jego współpracowników. To ryzykowne przedsięwzięcie miało ogromne znaczenie dla rodzimej hodowli, ponieważ uratowane konie stały się podstawą odbudowy stadnin w odrodzonej Polsce.

Fryderyk Jurjewicz wykazał się wyjątkowymi umiejętnościami logistycznymi. Zorganizował ewakuację koni w sposób metodyczny i przemyślany, zapewniając im bezpieczeństwo oraz odpowiednie warunki podczas transportu. Jego zdolności były nieocenione, a cała operacja stała się jednym z najważniejszych wydarzeń w historii polskiej hodowli koni. W trakcie tych działań Jurjewicz nawiązał również kontakty z zagranicznymi hodowcami i instytucjami, co pozwoliło na uzyskanie wsparcia i ułatwiło organizację transportu.

Znaczenie akcji Fryderyka Jurjewicza

Ratowanie polskiej hodowli koni pełnej krwi angielskiej było jednym z najważniejszych osiągnięć Fryderyka Jurjewicza. Jego odwaga, upór i umiejętności organizacyjne sprawiły, że polskie konie przetrwały trudne czasy wojny i stały się fundamentem rozwoju krajowej hodowli. Działania Jurjewicza są do dziś przykładem heroizmu i poświęcenia dla dobra wspólnego.

Fryderyk Jurjewicz motorem rozwoju hodowli w wolnym kraju

W niepodległej Polsce Fryderyk Jurjewicz stał się najważniejszą postacią w rozwoju krajowej hodowli koni pełnej krwi angielskiej. Jego zaangażowanie i wiedza przyczyniły się do odbudowy i modernizacji tej branży, co miało długotrwały wpływ na polską hodowlę i jeździectwo.

Po powrocie do kraju, w latach 1924–1929, Jurjewicz pełnił funkcję prezesa Zarządu Stadnin Państwowych, nadzorując działalność stadnin w Janowie Podlaskim i Kozienicach. Jego głównym celem było podniesienie jakości polskich koni pełnej krwi, co realizował poprzez selektywną hodowlę oraz sprowadzanie cennych ogierów i klaczy z zagranicy. Działania te doprowadziły do znacznego wzrostu liczby i jakości hodowanych koni. Miało to m.in. wpływ na sukcesy polskich jeźdźców na arenie międzynarodowej.

Jurjewicz zdawał sobie sprawę z potrzeby edukacji i szkolenia przyszłych pokoleń hodowców i jeźdźców. Był inicjatorem licznych szkoleń i kursów dla młodych adeptów sztuki jeździeckiej. Organizował także seminaria i konferencje, na których dzielił się swoją wiedzą i doświadczeniem z innymi hodowcami oraz promował nowoczesne metody hodowli. Jurjewicz aktywnie współpracował też z zagranicznymi hodowcami i instytucjami, co umożliwiło wymianę doświadczeń oraz import cennych koni. Jego działania w tym zakresie przyczyniły się do wzmocnienia pozycji polskich koni na zagranicznych rynkach.

Komitet do Spraw Wyścigów Konnych

Jednym z ważnych osiągnięć Jurjewicza było utworzenie i kierowanie Komitetem do Spraw Wyścigów Konnych. Pod jego przewodnictwem komitet zajął się ich organizacją, dzięki czemu wyścigi stały się popularnymi i prestiżowymi wydarzeniami. Stanowiły nie tylko formę rozrywki, ale również ważny element promocji hodowli koni pełnej krwi angielskiej.

Towarzystwo Hodowli Konia Arabskiego

Jurjewicz był także twórcą Towarzystwa Hodowli Konia Arabskiego, które miało na celu ochronę i rozwój hodowli koni arabskich w Polsce. Jego działalność w tym zakresie przyczyniła się do wzrostu zainteresowania tymi szlachetnymi zwierzętami oraz do poprawy jakości hodowli arabów w kraju.

Modernizacja infrastruktury hodowlanej i akty prawne

Pod kierownictwem Fryderyka Jurjewicza przeprowadzono liczne inwestycje w infrastrukturę hodowlaną. Modernizowano stadniny, wprowadzano nowe technologie i metody hodowli, co przyczyniło się do poprawy warunków życia i zdrowia koni. Pod koniec życia Jurjewicz dużo czasu poświęcał planom przeniesienia torów wyścigowych z Pól Mokotowskich na Służewiec. Niestety, ich realizacji nie doczekał.

Jednym z kluczowych aspektów działalności Fryderyka Jurjewicza po odzyskaniu przez Polskę niepodległości było zaangażowanie w tworzenie i wdrażanie fundamentalnych aktów prawnych, które miały na celu regulację i rozwój krajowej hodowli koni. Jurjewicz był współautorem i inicjatorem kilku ważnych dokumentów, które do dziś mają znaczący wpływ na polską hodowlę koni. Oto najważniejsze z nich:

Ustawa o hodowli koni pełnej krwi angielskiej (1921).

Była ona pierwszym aktem prawnym w odrodzonej Polsce regulującym zasady hodowli koni pełnej krwi angielskiej. Określała standardy hodowlane, warunki rejestracji i prowadzenia stadnin oraz zasady importu koni z zagranicy. Był to podstawowy akt prawny, który umożliwił odbudowę hodowli po zniszczeniach wojennych.

Rozporządzenie o wyścigach konnych (1923).

Jurjewicz był głównym autorem rozporządzenia regulującego organizację wyścigów konnych w Polsce. Dokument ten określał zasady organizacji wyścigów, licencjonowania jeźdźców i właścicieli koni, a także sposobu obstawiania zakładów. Dzięki temu rozporządzeniu wyścigi konne w Polsce stały się bardziej profesjonalne i znacznie zyskały na popularności.
Ustawa o ochronie koni arabskich (1925).

Akt ten określał zasady hodowli, ochrony genotypu oraz warunki eksportu i importu koni arabskich. Dzięki niej Polska stała się jednym z wiodących ośrodków hodowli koni arabskich w Europie.
Ustawa o stadninach państwowych (1927).

Jurjewicz przyczynił się również do powstania ustawy regulującej działalność stadnin państwowych. Określała ona sposoby zarządzania stadninami, finansowanie, a także warunki hodowli i selekcji koni. Była to podstawa prawna, która umożliwiła rozwój i modernizację stadnin w całym kraju.

Upamiętnienie działalności Fryderyka Jurjewicza

Za swoje zasługi Fryderyk Jurjewicz został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Kilka miesięcy po śmierci Jurjewicza 21 lutego 1929 roku postawiono pomnik na jego cześć na terenie toru wyścigowego w Warszawie na Polach Mokotowskich, który później przeniesiono na tor służewiecki, gdzie znajduje się do dnia dzisiejszego.

Warto wspomnieć, że od 1929 roku Wielka Warszawska nosiła imię Fryderyka Jurjewicza. Jej zwycięzcy oprócz samej nagrody honorowani byli specjalnym medalem z podobizną patrona gonitwy.

W obecnych czasach na Torze Służewiec rokrocznie odbywa się Memoriał Fryderyka Jurjewicza. Jest to bardzo ważne wydarzenie w kalendarzu wyścigowym, które stanowi hołd oddany przez obecnych hodowców patronowi tej gonitwy. Ta nagroda imienna rozgrywana jest od 2010 roku (wcześniejsza nazwa to Nagroda SK Rzecznej). Przez ostatnie trzy lata ten prestiżowy wyścig, rozgrywany na dystansie 1600 metrów, wygrywał ogier Timemaster, trenowany przez Krzysztofa Ziemiańskiego, a będący własności stajni Niespodzianka i Marianny Surtel. Czy w tym roku Timemaster wygra tę nagrodę po raz czwarty? Wkrótce się przekonamy.

Dziedzictwo Fryderyka Jurjewicza

Fryderyk Jurjewicz jest pamiętany jako twórca nowoczesnej hodowli koni w Polsce. Jego determinacja, wiedza i pasja pozwoliły na odbudowę i rozwój hodowli koni pełnej krwi angielskiej. Działania człowieka, który z poświęceniem i odwagą fizycznie uratował cenne konie, miały długotrwały wpływ na polskie jeździectwo i hodowlę. Dziedzictwo Fryderyka Jurjewicza żyje do dnia dzisiejszego w każdym wyścigu i w każdej stadninie koni w naszym kraju.